En toen was daar een mail van de Verhalenfabriek waarin dit tussendoortje zat. Het aanbod om ‘Geluk met een slokje whisky’ geschreven door Simone Steenkamp te mogen lezen. Deze auteur is voor mij nog onbekend en ik kwam er achter dat er nog 2 andere tussendoortjes zijn verschenen. Ook deze ken ik nog niet.
In ‘Geluk met een slokje whisky’ neemt Simone je als lezer mee naar het prachtige Schotland. Het land van de whisky en de stoere schotten.
Het verhaal gaat over Milou. Zij erft in Schotland het huisje van haar oom. Met deze oom is er geen contact geweest en de vraag is dan ook waarom erft zij dit huisje. Ze begint bij het begin en start met een schoonmaak en opruiming voordat ze plannen maakt om het huisje te verkopen. Het huisje is onderdeel van een klein dorp. Zij leert de mensen van dit dorp langzaam kennen en krijgt verhalen te horen over haar oom. Er is een persoon die haar aantrekt maar daar loopt ze tegen een muur aan voorlopig.
De symboliek in dit verhaal ‘opruimen’. Herinneringen van vroeger en hoe het nu is, het maken van keuzes in het leven en hoe bewandel je nieuwe paden?
Voor mij was dit echt met hoofdletters een super feelgood waar ik echt van heb kunnen genieten. Hoe de omgeving is beschreven hoe meer ik er van kon genieten.
De tegenpolen Stanley en de nieuwe vlam maakten dit verhaal zonder veel details extra prettig om van te genieten een echt romantisch verhaal.
Na eerder ‘Gerechtigheid’ geschreven door Jene Mollenhorst heb ik ook de kans gekregen om het tweede verhaal van haar te mogen lezen. Dit keer heet het verhaal ‘ Eindspel’.
Het huidige leven is niet al te gemakkelijk voor Iris. Haar relatie is voorbij. Ze heeft geen dak boven haar hoofd en het geloof in haarzelf is ook een beetje weg. Iris krijgt via collega Charlotte Dubois de kans om een oogje in het zeil te houden op een oudere dame en daardoor heeft ze een dak boven haar hoofd. Maar dan weet Iris eigenlijk nog niet waar ze aan begonnen is. Er gebeuren vreemde dingen, waardoor ze zich al snel niet veilig voelt. Waarom werd zij gevraagd om een oogje in het zeil te Houden? En welk geheim heeft de familie Dubois?
Het verhaal kent zeker een grote dosis onderhuidse spanning. Iedere keer weer voelde je de spanning en vroeg ik me af waarom, wat gebeurt er en wat volgt er nog? De schrijfstijl was erg fijn, de spanning was goed opgebouwd alleen denk ik dat er nog meer in had gezeten, het was spannend maar het hoogtepunt miste ik een beetje.
Net als ‘Gerechtigheid’ is Eindspel een spannend tussendoortje, maar beide verhalen bieden nog ruimte om wat meer uit te halen.
Charlie heeft haar leven op orde, een leuke baan, alleen het verleden blijft onbewust een grote rol spelen. Ze heeft moeite met grenzen aangeven waardoor ze zichzelf met regelmaat overvraagt. Via het werk krijgt ze ondersteuning vanuit een coach. Nu krijgt die coach niet direct wat voor elkaar alleen dan volgt er een opdracht in het oosten van het land met alle gevolgen vandien.
Sacha Voogd ken ik tot nu toe alleen van de Verhalenbundel over die ene zomer, dus mijn nieuwsgierigheid was wel gewekt naar dit verhaal bij de Verhalenfabriek.
Het zwarte water is een spannend kort verhaal dat er voor zorgde dat ik bleef lezen. De afwisseling toen de gebeurtenissen in het heden en verleden wisselden elkaar zo vlot af dat je bleef lezen, iedere keer kwam er een stukje in het verhaal vrij waardoor je steeds maar bleef lezen.
Je leert Charlie, de hoofdpersoon in dit verhaal goed kennen. Je voelde de rollercoaster die ze meemaakt terwijl je las. Het is een verhaal dat daadkrachtig geschreven is, het kwam goed binnen en las zeer makkelijk weg. Het moest dan ook voor het slapen gaan uit.
Het verhaal kent onderwerpen uit deze tijd en maakte het voor mij daardoor nog prettiger lezen en dan komen uiteindelijk de verhalen tot een ontknoping, maar wat voor een.
Ik zou zeggen, gauw lezen want het is echt een aanrader.
Ook dit tussendoortje mocht ik als Vaste Verhalenfabriek Recensent lezen.
Dit keer was het 'Misleid' geschreven door Yvonne Kersten. Yvonne Kersten is voor mij nog een onbekende auteur. Kortom een kennismaking dat ik een fijne ervaring vind.
Yenthe werkt bij de bank, wanneer deze wordt overvallen, herkent ze een van de daders: een van hen is de man waar ze net verliefd op is geworden. De daders worden opgepakt. Onverwachts staat deze man voor de deur. Twijfel slaat toe of ze zijn verhaal moet geloven, maar dan krijgt ze op het nieuws te zien dat deze man op de vlucht is samen met een levensgevaarlijke crimineel.
De titel ' Misleid' gaf me gelijk al kriebels want welke kant zou dit verhaal op kunnen gaan. Op basis van de korte samenvatting zou je kunnen denken wie speelt een spel en misleid de boel. Welke rol speelt Jeff, wat is zijn werkelijke rol.
Lenthe is voor de charmes van Jeff gevallen. Ze zien elkaar heel erg zitten, alleen heeft zij niet in de gaten dat de bedoelingen van Jeff in eerste instantie anders zijn dan Lenthe denkt. In een paar uurtjes las ik dit verhaal weg, de spanning is goed voelbaar en het eind maakt het een mooi geheel, of zou het toch nog ruimte geven voor een mogelijk vervolg?
Bedankt @de Verhalenfabriek voor de. mogelijkheid om het verhaal te lezen.
Als vaste recensent voor de Verhalenfabriek mocht ik dit keer 'Met heel mijn hart' geschreven door Janneke Spijkerboer lezen.
Babet is niet iemand die graag in de spotlights staat, maar op het moment dat haar beste vriendin Flo door haar vriend Thijs ten huwelijk wordt gevraagd, heeft Babet nog niet helemaal door dat zij de Buitengewoon Ambtenaar Burgerlijke stand, Babs wordt van Flo. Ze moet alleen aan wat voorwaarden voldoen om dit te mogen. Ze moet daarvoor een nep huwelijk gaan voltrekken. Hoe zal dit voor Babet gaan verlopen? En dan verschijnt daar ene Jerry op het toneel, een knappe man, maar wat houdt deze man verborgen?
Janneke Spijkerboer is voor mij nog een onbekende schrijfster op het moment dat ik ben gaan lezen, maar jeetje wat een plezier heb ik tijdens het lezen van dit verhaal mogen hebben. Elementen als liefde, vriendschap gecombineerd met humor maken dit verhaal tot een heerlijk tussendoortje.
Het verhaal is herkenbaar, goed doordacht in een fijne context geschreven. Herkenbaar doordat je de praktijk er deels in kan terugvinden, maar ook de humor in de vorm van grapjes maakten dat ik door dit verhaal heen vloog. Al met al leverde dit dus een paar ontspannen leesuurtjes op en dat is wat ik zeker zoek ineen tussendoortje. Het is op een prettige manier geschreven en de echte feelgoodliefhebbers komen met dit verhaal hoe dan ook tot hun recht, een echte aanrader dus!
Bedankt @verhalenfabriek voor de mogelijkheid om dit verhaal te mogen lezen.
Drie maanden na het verschijnen van dit tweede deel ' De best wel ongelofelijke terugkeer van Torre' kon ik eindelijk verder met het lezen van het tweede deel over Torre in braille. Het boek is in braille bij Passend lezen beschikbaar in maar liefst 11 banden! Daarnaast is er de mogelijkheid om het boek elektronisch te lezen. Ik heb een combinatie van beide gebruikt vanwege de visuele beperking. De geweldige illustraties van Sophie Pluim werden door mijn zoon omschreven als sprookjesachtig en avontuurlijk. Dus vol goede moed ging ik starten in dit tweede deel.
Torre is een jaar na het eerste grote avontuur terug bij zijn oom Fons in de wonderlijke berghut. Ze gaan er weer samen heerlijk op uit! Maar dan krijgt zijn oom een ongeluk tijdens het noodweer. Hij loopt een breuk in zijn enkel op en kan niet verder. Torre moet samen met Natneus (geweldig om je deze in gedachte voor te stellen) hulp gaan zoeken. Het wordt een avontuur op de weg naar het dorp . Torre gaat op zoek naar zijn aardvolk vrienden maar in de woeste natuur is het niet gemakkelijk. Samen met Natneus wordt Torre gered door een bijzonder meisje. Was de keuze om het aardvolk om hulp te vragen wel de juiste?
Dit deel heb ik nu eerst gelezen in braille. Ik was op zoek naar het sprookjesachtige en de avontuurlijke kant van dit toch wel bijzondere verhaal. Al snel zat ik tijdens het lezen te grinniken om Natneus, maar ook oom Fons en het bijzondere meisje lieten me genieten van het verhaal. Het is toegankelijk geschreven met een hele duidelijke boodschap dat je jezelf mag zijn met al je gebreken en tekortkomingen. Je bent. goed zoals je bent.
Het mooie aan dit verhaal vind ik de ontwikkeling die Torre doormaakt, eerst enigszins afhankelijk van zijn oom, maar op het moment dat hij er alleen voor staat, moet Torre laten zien wat hij kan. Het laat kinderen meedenken over het aardvolk, was het nu slim om hen om hulp te vragen? In het echte leven maak je ook wel eens keuzes waar je later misschien spijt van hebt of denkt dat heb ik goed gedaan. Maar ook de manier van communiceren van en met het aardvolk laten je fantaseren over hoe het aardvolk eruit ziet als je de prachtige illustraties van Sophie Pluim niet kan zien.
Een nadeel kan ik zo niet noemen, alleen dat het wel heel erg jammer is dat het weer uit is. Ik zat op bed thuis het lezen te genieten van dit bijzondere verhaal. Avontuurlijk, magisch, sprookjesachtig, het liet mij enigszins denken aan het Sprookjesbos van de Efteling.
Ik denk dat het verhaal voor kinderen vanaf een jaar of acht geschikt is om aan voor te lezen en samen over het boek te kunnen praten, zelf lezen kan denk ik vanaf een jaar of tien.
Bij Passend lezen is het boek dus beschikbaar in braille. Het bestaat dan maar liefst uit 11 banden. Er is een elektronisch boek en in het voorjaar van 2026 komt het verhaal als luisterboek uit bij Passend lezen.
'De toch niet zo eenzame tocht van Torre' en 'De best wel ongelofelijke terugkeer van Torre' sluiten allebei perfect aan bij het thema van de Kinderboekenweek 2025: vol avontuur!
Na ' Dodo' en ' Ik heb mijn zusje kwijtgemaakt' beiden ook geschreven door Mohana van den Kroonenberg heb ik nu ook 'Herrie in huis' gelezen. Dit keer heb ik gewacht tot het boek bij Passend Lezen verschenen is in braille. In 'Herrie in huis' maak je kennis met Hippie. Zij woont samen met haar ouders op een boerderij. Ookhaar opa woont dichtbij. Het oude kippenhok is nu een huisje geworden voor haar opa en op het erf staat een pipowagen. Die wagen heeft dan wel twee lekke banden. Er zijn geen dieren meer op de boerderij, behalve de hond en kat van Hippie. Deze twee huisdieren waren eerst wel dikke vrienden met elkaar, maar dat is 's nachts wel anders. Hoe lost Hippie dat op? Opnieuw neemt Mohana je als lezer weer mee in de wereld van emoties bij kinderen. De ouders van Hippie leven gescheiden en praten ook niet met elkaar. Hippie heeft het moeilijk om hier mee om te gaan, zeker als ze op een gegeven moment een ander ' gesnurk' hoort dan ze al kent. Haar opa beschrijft het heel mooi en al lezende weg voel je het zelf ook figuurlijk, er ligt een steen in jouw buik. Hippie kan er moeilijk mee omgaan en ontwijkt op alle manieren het gesprek hierover met haar ouders. Ze stelt vragen om het onderwerp heen en ontloopt daarmee wat ze eigenlijk al weet. Net als in Dodo en Ik heb mijn zusje kwijtgemaakt raakt dit boek je terwijl je leest. Het zet je zelf aan het nadenken, maar laat je ook zien hoe kinderen hun zoektocht binnen die emoties kunnen hebben en zoeken naar de antwoorden die voor hun belangrijk zijn. In braille bestaat het boek uit 5 banden en heb je niet de prachtige illustraties van koen Aelterman. Die heb ik in mijn geval dan ook laten bekijken door mijn zoon in het tevens ook beschikbaar bij Passend lezen elektronische boek van ' Herrie in huis'. Hij vond ze bijzonder, het deed hem denken aan een bijzonder meisje en kon uit de illustraties opmaken waar het verhaal over zou kunnen gaan. De combinatie van de mening van mijn zoon over de illustraties gecombineerd met hoe ik het verhaal dat humor en realiteit bevat , kan ik niet anders dan concluderen dat ook dit boek een ware aanrader is. Aan te raden denk ik vanaf de middenbouw en ook om samen te lezen en met elkaar in gesprek te gaan over thema's als luisteren naar elkaar, praten met elkaar, maar ook de tijd en ruimte krijgen om emoties te verwerken, want zeker in geval van een scheiding zijn emoties soms lastige dingen en als je niet de tijd en ruimte krijgt kan dat een hoop herrie veroorzaken. Bij Passend Lezen is het boek beschikbaar als brailleboek (5 banden), elektronisch boek en jumboletter uitgave. Daarnaast zal het volgend voorjaar 2026 verschijnen als luisterboek. Het boek is zelf bij De Vier Windstreken verschenen.
‘Jij bent de liefste’is geschreven door Hans en Monique Hagen en geïllustreerd door Marit Tornqvist. Dit boek doet mij terugdenken aan de tijd dat ik mijn eerste baan had bij een boekhandel. Ik mocht daar op zaterdag werken, daarnaast kwam het boek ook uit toen ik mijn eerste vriendje kreeg. Wat een prachtige tekeningen gemaakt door Marit Tornqvist, zo sprekend en zo mooi dat ik het boek tijdens het werk alleen al regelmatig in keek. Hans en Monique Hagen kende ik van naam vooral van de boeken van Jubelientje.
Deze keer koos ik er voor om het boek nog eens te lezen maar dan op een speciale manier: in braille. Bij Passend lezen is het beschikbaar in 1 braille band en het elektronische boek.. Ik wilde ervaren hoe de woorden in mijn hoofd binnen zouden komen en of ze dan op een andere manier nog zouden blijven hangen. Ik had nu immers alleen de verzen / gedichten en niet de prachtige tekeningen erbij. In totaal kom je 23 prachtige gedichten / verzen tegen. Het was een prettige ervaring om te oefenen, maar ook om weer te genieten hoe taal eenvoudig kan zijn maar een prachtige boodschap kan geven.
Ik heb zeker een voorkeur voor een paar gedichtjes. De een is natuurlijk sterker of beter of op dat moment geschikter dan de ander. Maar dat moet je zelf ervaren, want dit is vind ik toch een persoonlijke voorkeur die je kan hebben, het kan ook afhankelijk zijn van de situatie of je gevoel waarin je zit. En daarom sluit ik af met de zin Ik zoek een woord….
Voor Uitgeverij Ellessy mocht ik ‘Revanche’ geschreven door Suzanna Esther lezen. Revanche is inmiddels haar zevende boek, ik heb zelf nog niets van haar gelezen dus ik ging er blanco in. Rachel Bentinck heeft de erfenis die ze van haar overleden ouders kreeg gebruikt om een stuk grond in Frankrijk te kopen. Het heeft de naam ‘La Chantarelle’ in het plaatsje Saint Genius. Haar idee was om daar een plek te creeren waar ze creatieve therapieen en workshops kon geven op spiritueel vlak. Het zou een nieuwe start moeten worden alleen kent deze start de nodige hobbels. Er wordt een nieuwe snelweg aangelegd in dat gebied en de buurtbewoners zijn ook wat achterdochtig en weten niet goed wat ze met haar aan moeten. De uitzondering is buurman Philippe. Hij helpt Rachel regelmatig met allerlei klusjes. Dan volgt er een moment dat ze onverwachte bezoekers uit Nederland krijgt. Ze moet dan de stap zetten om haar geesten uit het verleden onder ogen te komen.
Revanche kent een aantal thema’s die centraal staan in dit verhaal: verlies, trauma en vergeving. Het verhaal is verdeeld in twee delen. Het speelt zich af in de winter en het andere deel in het voorjaar. Elk hoofdstuk kent een andere hoofdpersoon waardoor je op bijzondere wijze het hoe en waarom de verschillende buurtbewoners denken over de komst van Rachel Bentinck. Dit heeft Esther knap gedaan, de uitwerking van het karakter van Rachel is duidelijk met veel aandacht uitgewerkt en zo goed verweven in het verhaal. Echt een spannend verhaal wordt het niet, daarvoor is er al snel wat voorspelbaars maar toch vind ik de uitwerking van dit verhaal zo sterk dat het een boek is dat je niet snel weglegt, maar ook je hoofd erbij moet houden om achter het hoe en waarom te komen. Een aanrader is het dan ook zeker.
Auteur Lida Dijkstra kende ik alleen van naam, ik had het boek ‘Ootje weer' dat uit is gekomen bij uitgeverij Lemniscaat in de boekenkast staan. Verder ken ik de titel Wachten op Apollo. ´De wonderverteller’ kwam ik tegen in de lijst van genomineerden voor de Thea Beckmanprijs. De cover van het boek trok al direct mijn aandacht. Wat een prachtige tekening. 'De wonderverteller’ gaat over ‘s werelds bekendste handelsreiziger Marco Polo. Je leest het verhaal vanuit Marco Polo, maar dan wel in een bijzondere vorm. De verhalen die hij dan weer vertelt aan zijn medegevangene Rusichello. Deze gevangene werkt zijn verhalen dan weer uit. De personage die de ontmoetingen tussen Marco Polo en Rusichello regelt is het meisje Topina (de naam is gekozen door Marco zelf). Ze werkt in de gevangenis en heeft bewondering gekregen voor de reizen van Marco Polo zelf. Deze Topina is nog nooit buiten haar geboortestad Genua geweest. Je leest het verhaal dan ook vanuit haar. Haar verhaal is naar mijn idee een soort rode draad waar de verhalen van Marco Polo door heen verweven zitten. Zij maakt een groei door die verhalen. Het leven is niet altijd avontuurlijk of indrukwekkend, maar ook momenten die saai zijn. Eigenlijk kun je de verhalen van Marco ook zien als een zoektocht, zoektocht naar buiten maar ook in zijn persoonlijke groei en dat zie je ook terug in het verhaal rondom Topina.
Lida Dijkstra heeft een schrijfstijl die iets bijzonders heeft, iets magisch waardoor je nog meer in het verhaal meegenomen wordt en vooral de sfeer in die tijd komt daardoor nog meer tot zijn recht. Het verhaal geeft je een boodschap mee over de regie van je eigen leven maar ook dat van een ander kan helpen. Ik heb het verhaal beluisterd via Passend lezen. Het was een ware reis terug in de tijd, het had iets moois en betoverends.
Ik weet een ding wel zeker, mijn interesse naar historische verhalen is nog meer aangewakkerd.
Ik mocht 'Het orgeltje van de kerk van Fransum' geschreven door Charlotte Grezel lezen voor de uitgever. Het verhaal gaat over een orgeltje dat op reis gaat naar aanleiding van een mysterieus schriftje. Dit schriftje bevat allerlei informatie waar het orgeltje meer van wilde weten. Ik wist niet goed wat ik kon verwachten van het boekje, het had wel mijn interesse en mijn eerste gedachte bij dit boek was een leuk verhaal over een orgel die op avontuur gaat. Maar dat lag toch wat anders op het moment dat ik het ging lezen. Het was meer een verhaal met een uitleg over elementen uit de klassieke muziek en wat instrumenten. Niet dat ik dat niet leuk vond om te lezen, want de interesse voor die uitleg is er zeker wel alleen het verhaal zelf vond ik niet zo spannend dat ik het echt een kinderverhaal vond. De tekeningen vind ik zelf wel aantrekkelijk, maar toch heeft het boek me niet geraakt.
