Zomerlezen

 Dit is mijn allereerste blog, maar ook mijn allereerste keer Zomerlezen. Ik ben erg aan het zoeken naar hoe ik het aan moet pakken. Ondertussen verschijnen al mijn recensies hier op de pagina. Ik lees heel veel met de boekenreizigers en af en toe wat boeken tussendoor. 

Kijk gerust eens rond, ik geloof dat er nu zo'n 165 recensies online staan. Ik ben er met een aantal gelijk nog bezig.

Tussen de dagen, De erfgenamen, De nomade en nog wat boeken zijn onderweg. 

Als gevolg van mijn visuele beperking loopt het niet zo erg soepel, maar ik doe mijn best.

De schaduw van Vermeer

 Voor uitgeverij HarperCollins mocht ik ‘De schaduw van Vermeer’ geschreven door Jeroen Windmeijer lezen.

In 'De schaduw van Vermeer’ had docent Fabian de Ligt niet verwacht dat zijn middag zo’n dramatische wending zou hebben. Hij zou een interview met een expert hebben over Vermeer. Deze kon alleen nog Mij.. Mij... uiten.

Er volgen een aantal mysterieuze inbraken die te maken hebben met Vermeer. Diverse schilderijen verdwijnen uit verschillende musea. Sommige schilderijen bleken vervalst te zijn, maar als dan ook een van de bekendste musea te maken krijgt met een inbraak.

Fabian raakt ongewild betrokken bij deze zaak, hij blijkt ook een doelwit te zijn.

De waarheid achter de verdwenen schilderijen en de Hollandse meester dreigt aan het licht te komen. Maar iemand probeert het duister te houden…


‘De schaduw van Vermeer’ speelt zich af rond Delft. Zelf had ik weinig kennis van de geschiedenis van Delft, dus dat heb ik hier ook mee verrijkt.


Het verhaal is geschreven in korte hoofdstukken. Dit heb ik als prettig ervaren. Het verhaal wisselt tussen Fabian (Docent en wordt er ongewild doelwit) en David (een sluwe vos in staat tot ?). Je ziet Fabian in een proces van vertrouwen in mensen, maar ook hoe hij in de hele zoektocht zich ontwikkelt. David is een sluwe vos die de waarheid van of op tafel wil hebben. Tijdens het lezen voel je de spanning van wat David gaat doen, maar ook hoe Fabian ongewild doelwit werd.


De manier van schrijven heb ik als prettig ervaren. Het verhaal las prettig en de interesse bleef, doordat je ook een stuk kennis opdoet over onder andere Vermeer, de geschiedenis van Delft.


‘De schaduw van Vermeer’ speelt zich af rond Delft. Zelf had ik weinig kennis van de geschiedenis van Delft, dus dat heb ik hier ook mee verrijkt.


Jeroen Windmeijer is auteur van onder andere de Leidse trilogie (Het Petrusmysterie, Het Pauluslabyrint en het Pilgrim Fathers Complot, de Latijns-Amerikaanse trilogie (o.a. De offers en de Genesis sleutel). Samen met Jacob Slavenburg schreef hij onder andere Het Isisgeheim en het Evacomplex.

Recent verscheen de vervalste Vermeer, de voorloper van de nieuwe trilogie over Delft en Johannes Vermeer. Waarvan nu dan de schaduw van Vermeer is verschenen.


De schaduw van Vermeer zou ik zeker iemand anders aanraden. Een combinatie van spanning, geschiedenis en een stuk feit en fictie maakt dat het een boek is wat ik in ieder geval enorm gewaardeerd heb.

Angryboys

 Voor de leesclub van de boekenreizigers mocht ik dit keer Angryboys van Lyona Rose lezen.

De jonge Dalvino kent in Suriname het leven als zijn overleven in armoede en zijn gewelddadige vader. Hij groeit op in de schaduw van zijn enige held. De oudere broer Rico, die hem beschermt en liefde geeft.
In Nederland verandert het leven van de rustige Dalvino. Hij komt door onverwachtse situaties in aanraking met de Nederlandse onderwereld en raakt betrokken bij een misdaadorganisatie in Amsterdam.
Geld en aanzien woekeren het onbewust diepe verlangen bij Dalvino aan en hij raakt steeds verder van zichzelf en de werkelijkheid weg. Hij komt in aanraking met de mooie Vanessa en komt voor nog meer dilemma’s te staan.
Het boek schetst een beeld van een jongen die zijn weg zoekt in de onderwereld. Een wereld waar wantrouwen een norm is en geld, je vriend maar ook je vijand kan zijn. Kan hij hieraan ontsnappen?
Angryboys, de wolven in Amsterdam is een bijzonder verhaal over het leven van een jongen uit Suriname die naar Nederland komt en daar in aanraking komt met de onderwereld. Het verhaal laat diverse dilemma’s zien.
Het is fascinerend geschreven. Je wordt door alle dilemma’s gelijk het verhaal in getrokken.
Dalvino ontwikkelt zich in het verhaal tot iemand die hij eigenlijk niet wil zijn. Dit gebeurt geleidelijk door alle gebeurtenissen. Lyona Rose heeft dit op een bijzondere manier gedaan, als lezer kom je hier pas laat achter.
Het verhaal is menselijk beschreven. Het is realistisch geschreven. Af en toe moest ik toch wel even slikken met alles wat er gebeurde. De auteur heeft lef door maatschappelijke thema’s op deze manier te beschrijven.
Lyona Rose is opgeleid als sociaal pedagogisch hulpverlener aan de Hogeschool van Amsterdam op het gebied van jeugdzorg en geestelijke gezondheidszorg. Zij heeft onder andere ‘de relatieschatkist’, losse handjes en in november 2023 komt Hartenkind uit.
Angryboys is verschenen in juli 2023. Een boek waarin het verhaal aan het einde bijeenkomt en me verraste.
Angryboys laat je verrassen in een wereld die je voor vele dilemma’s laat staan.

Beste mevrouw Eva

 Voor de leesclub van de boekenreizigers olv Erna Eikhoudt mochten we Beste mevrouw Eva lezen geschreven door Valentijn de Heer.

Beste mevrouw Eva is het debuut van Valentijn de Heer.

De cover van het boek nam me al direct mee in nieuwsgierigheid. De kleuren trokken mij aan en enerzijds waarschuwde het mij ook dat het niet is wat het lijkt.

Het verhaal gaat over Elias die voor de buitenwereld opgroeit in een normaal gezin. Vader heeft een mooie auto en een enorme minachting voor de mensen van de sociale werkplaats, moeder een eigen bedrijf als pedicure aan huis.
Dan wordt het broertje geboren. Dit blijkt een jongen met een verstandelijke beperking te zijn. Het gezin verandert. Vader lijkt de situatie niet aan te kunnen en wordt gewelddadig. Moeder is niet in staat hierboven te staan en de kinderen tegen hun vader te beschermen. Elias neemt een ouderlijke rol op zich en beschermt en zorgt voor zijn jongere broertje en zijn moeder. Hij doet er alles aan om zijn vader het zo goed mogelijk te laten hebben.
Elias komt in contact met een ouder echtpaar verderop in de straat. Het houten huis lijkt een veilige haven en Elias neemt haar in vertrouwen en vertelt haar wat hij meemaakt.
Op een dag staat de kinderbescherming voor de deur en dan is alles waar Elias op hoopte een illusie.

Het boek is geschreven vanuit het perspectief van Elias. Het is indringend geschreven en je voelt, terwijl je het verhaal leest hard binnenkomen. Situaties die in de huidige maatschappij ook meer voorkomen dan men weet.

Een van de onderwerpen is de Kinderbescherming. Is het handelen van de Kinderbescherming in het belang van Elias en zijn gezin? Ik denk dat dit per situatie te beantwoorden is, niet voor ieder gezin hetzelfde.

De schrijfstijl was erg prettig. De woorden waren zo geformuleerd dat je in het verhaal meegetrokken werd.

Ik wist zelf weinig van de achtergrond van het houten huis van schrijver Maarten Biesheuvel dat in Leiden staat en heb dan ook weer een stukje kennis opgedaan.

Valentijn de Heer is schrijver en werkt in de zorg. HIj schrijft voor het Parool en publiceerde korte verhalen in onder meer de Optimist en Papieren Helden.
Beste mevrouw Eva is een uitstekend debuut dat ik met veel genoegen heb mogen lezen.

Asiento

 

Voor de leesclub van de boekenreizigers olv Erna Eikhoudt lazen we dit keer Asiento geschreven door John Meilink.

John Meilink debuteerde in 2019 met Kroesvee. Het eerste deel van de vierluik, wat ook los van elkaar gelezen kan worden. De vierluik gaat over de Hollanders en de slavenhandel in de zeventiende eeuw. In 2022 verscheen In Barbarije. In 2023 verscheen Asiento. In elk boek is een onderdeel van de slavernij besproken. In West-Afrika (Kroesvee), in Algiers (in Barbarije), in het Caribisch gebied (Asiento) en in Indonesië (Banda Neira).

Asiento is onderdeel van de vierluik van de zonen van Jafeth. Eerdere delen zijn Kroesvee en In Barbarije. Asiento is het derde deel in deze vierluik.

In deze historische roman gaat het over de Hollandse heerschappij in de Spaanse slavenhandel. Curacao is de plek waar je moet zijn in 1672 als het om slavenhandel gaat. Slaven worden uit West-Afrika gehaald en door Spanjaarden opgekocht voor hun plantages en zilvermijnen in Zuid-Amerika.

Balthasar Coymans gaat de strijd aan om het alleenrecht op de verkoop van slaven aan de Spaanse koloniën. Hij wil de grootste slavenhandelaar ter wereld worden. Deze machtsstrijd is niet zonder consequenties voor de WIC maar ook niet voor Coymans zelf.

Asiento kent diverse thema’s als politiek, corruptie, hebzucht, bruut geweld, volgestouwde schepen, slavernij, de inquisitie en de zeevaart. Politiek liet toentertijd al zien dat je lang kon wachten op een antwoord van iemand. Het brute geweld richting de slaven. De huisvesting van de slaven, maar ook de invloed van de inquisitie. Al deze thema’s zijn zo verwerkt in het verhaal dat je de gruwelijkheid van die tijd wel ervaart.

Het verhaal kent meerdere personages. Zo leren we Balthasar Coymans kennen, van de gerenommeerde familie, maar ook sergeant Sepiers en Oranje. Deze twee mannen hebben het niet zo op de slavenhandelaars, ze voeren hun taak uit, maar van binnen weten ze dat dit niet helemaal goed zit. We zien ook nog Hatuey in het verhaal. Die had eigenlijk nog best wat respect voor Oranje en slachtte ze niet af toen ze recht op hun afkwamen.

Wat ik erg aan dit boek waardeer, is de beschrijvingen over de zeevaart. Dit waren spannende momenten, zoals de kapers die achter een slavenschip zaten maar ook het opkomen van een tropische storm. Dit voer me mee in het verhaal.

Asiento is voor mij een boek geweest wat me heeft aangetrokken en meegenomen terug in de tijd. Een tijd waar ik weinig echt vanaf weet. De verwijzingen en uitleg hielpen me door het verhaal en daarmee laat Meilink ook zien dat het niet zomaar een verhaal is, maar helemaal uitgeplozen en onderzocht. Iets wat voor mij ook van belang is om de andere delen ook te gaan lezen en wat ik ook zeker wil gaan doen.

Asiento zou ik een ander zeker aanraden. Wil je in het verhaal meegenomen worden naar een huiveringwekkende tijd in de geschiedenis, dan is Asiento zeker een die je gelezen moet hebben.

Dodelijke cocktail

 Voor de leesclub van de boekenreizigers onder leiding van Erna Eikhoudt lazen we dit keer Dodelijke cocktail geschreven door Nadine Barroso.

5 vriendinnen gaan in 2003 op strandvakantie in Italië. Ze zijn van plan alles eruit te halen wat er in zit. Uitgaan, cocktails drinken en plezier hebben met mannen. Ze zijn allemaal vrijgezel dus hoeven zich niet in te houden. Maar dan gebeurt er iets. Een dode man spoelt aan en blijkt dat een van hen met de dode man voor het laatst gezien is. Tot er nog een dode valt en een van de meiden voor haar eigen veiligheid wordt weggestuurd, blijkt later vermist te zijn. Dan is de vakantie voorbij.
In 2023 ontvangt Charlie een kaart en neemt dan contact op met de anderen, ook zij blijken dan een kaart ontvangen te hebben. De vraag is wie deze kaarten gepost heeft. Zou het Esmee zijn? Ze besluiten af te reizen naar Italië om het uit te zoeken.

De opbouw van het boek bestaat uit twee delen. Het verhaal beslaat twee periodes, het verleden (2003) en het heden (2023). De afwisseling tussen die periodes zorgt ervoor dat de spanning steeds blijft.

Het verhaal is geschreven vanuit meerdere personen. Je leest steeds een cursief stukje vanuit iemand geschreven. Je leest dat iemand specifiek een hekel heeft aan een persoon. Charlie was een van de personages die mij zeker in het verhaal aantrok. Charlie is de spil in het verhaal waar alles omdraait lijkt.

De vriendinnen zijn goed uitgewerkt. Je leert ze kennen naarmate het verhaal vordert, maar ook de groepsdynamiek komt daarin naar voren. Charlie lijkt de spil in de groep te zijn waar alles om draait. Maaike is de beste vriendin van Charlie. Esmee en Isabel zijn de buitenbeentjes. Er is onderling veel jaloezie en ze hitsen elkaar op tot het uitersten.

Ik vond Dodelijke cocktail prettig lezen door de woordkeus, de afwisseling tussen het verleden en het heden. In het begin moest ik even wennen aan de vele personen, maar naarmate het verhaal vorderde, las het prettig.

Nadine Barroso heeft naast Dodelijke cocktail ook Ken mij niet en Verraderlijk spel geschreven. Beide ook uitgebracht bij de Crime Compagnie.

Dodelijke cocktail was voor mij het eerste boek dat ik van haar gelezen heb. Een aangename kennismaking die mij zeker nieuwsgierig gemaakt heeft naar haar andere boeken.

Tranen van een feniks

 Voor de leesclub van de boekenreizigers olv Erna Eikhoudt mochten we dit keer Tranen van een Feniks lezen geschreven door Ema Sindelarova.

Op de cover een dame in een pose van de tango en een rode jurk dragend. De cover wekt wel enig nieuwsgierigheid.

Het verhaal gaat over Emma die in de zoektocht naar haar leven, een feniks, en haar mannetje leert te staan in haar leven. Ze danst de tango van haar af. Ze ontwikkelt zich in haar rol als moeder, worstelt met haar komaf, maar bijt ook van zich af. Tot van binnenuit kunnen de tranen mogen vloeien. Je ontdekt gedurende het verhaal of haar tranen ook mogen drogen.

Het leven van Emma wat je meemaakt, gaat door diepe dalen en in zoveel verschillende situaties. Het is soms heftig, soms wel erg dwingend hoe het overkomt. Emma stelt zich kwetsbaar op door je als lezer zo mee te nemen in het verhaal. Ik denk dat we allemaal in het leven hoogte en dieptepunten meemaken.

Er komen diverse onderwerpen als blijdschap, passie, naastenliefde en je kwetsbaar op leren stellen, humor, levendigheid.

Op sommige momenten wordt Emma onrecht aangedaan, maar soms is het ook wel een beetje te. Al kan je iemand er niet over veroordelen. We waren er niet bij.

De schrijfstijl van Ema is rauw. Ik vond het niet altijd makkelijk lezen. Je leert wel Ema kennen vanuit haar emoties. Er waren voor mij iets te veel schakelingen waardoor het uitlezen van het verhaal wel wat lastiger werd. Zeker als je een paar dagen niet gelezen hebt, was het lastig de draad weer oppakken.

De tango en de feniks staan symbool in het hele verhaal als een soort rode draad.
Zou de tango met Bas weer hervat worden? Dat is nog wel een vraag die bij mij is blijven hangen.

Egyptisch Blauw

 Voor de leesclub van de boekenreizigers mocht ik lezen Egyptisch Blauw van Johnny Bolle.

De proloog maakt je direct alert. Het verhaal moet nog beginnen. Je weet niet wat er is gebeurd en de trieste begrafenisklokken luiden.

Jovanny gaat stappen in Club Spirit, hij ontmoet hier een nieuwe vriendengroep met een verborgen agenda. Mysterieuze Melissa achtervolgt Jovanny. Zij heeft een terugkerende nachtmerrie en Jovanny ontdekt dat zijn familie een geheim meedraagt.

Voor mij was dit boek de kennismaking met Johnny Bolle.
Een boek met een bijzonder mooie cover waardoor de interesse al gewekt is naar het verhaal erachter.
De beschrijvingen van wat Jovanny allemaal meemaakt zijn goed uitgewerkt, maken het dat je het voelt en beleeft. Je maakt een rollercoaster mee van emoties, gevoelens, menselijke eigenschappen. Je komt in diverse situaties vanuit allerlei kanten en zover dat als je leest het toch net niet loopt zoals je denkt dat het zou gaan lopen. Er zijn in het boek behoorlijk wat personages te vinden. De hoeveelheid informatie is soms veel, soms wat verwarrend, maar wel prettig om te lezen.
Het verhaal kent meerdere verhaallijnen. Soms lopen de lijnen door, soms komen ze samen en uiteindelijk komt het tot een toppunt wat je als lezer niet helemaal verwacht.
De schrijfstijl is beeldend en vooral krachtig. Je beleeft het verhaal echt.

De versie die ik gelezen heb, is de herziene versie van 2023. Ik weet niet wat het verschil met de eerdere versie is geweest. Ik weet wel een ding zeker. Ik had nog nooit van Johnny Bolle gelezen. Dit boek was een thriller die ik niet heb weg kunnen leggen en maakt mij heel nieuwsgierig naar wat er nog meer is verschenen.

Witte muren

 Met de leesclub van de boekenreizigers mochten we het debuut van Hanneke Simons lezen.

Een verhaal wat gaat over Alexander de Raaf die in 1943 in een rusthuis wordt gestopt door zijn rijke familie. Hij had een zelfmoordpoging gedaan en daardoor zijn geheugen verloren. Als een anoniem persoon aangeeft te weten waarom hij er een eind aan heeft willen maken, begint zijn zoektocht naar antwoorden.
De joodse Abel vertelt zijn herinneringen over het verraad van zijn vrienden. De levensverhalen van Abel en Alexander zijn met elkaar verbonden.

Witte muren is een bijzonder verhaal. Je raakt gedurende het lezen verbonden met de emoties van beide mannen. Het is zo geschreven dat je constant je afvraagt over wie goed is, wie fout, maar de samenvoeging van de verhalen geeft ook antwoord op vragen die ontstaan tijdens het lezen.

Het heeft me tot het eind vast gehouden en daardoor een boek die zeker bij mij blijft hangen.

Een passievolle zomer

 Ik las dit boek voor de leesclub van de boekenreizigers.

Anne staat op het punt om een lange reis te gaan maken op het punt dat haar vader in het ziekenhuis ligt.
Hij vraagt haar om zijn restaurant Passie aan zee draaiende te houden. Haar vriendinnen vertrekken naar Ibiza, terwijl in Nederland ook een hittegolf is voorspeld. Anne zal er alles aan moeten doen om deze week niet een ramp te laten worden. Gaat dit lukken?
Deze novelle kent een prettige schrijfstijl, het brengt je in zomerse sferen en leest lekker weg in deze warme dagen.
Het verhaal kent diverse thema's als onvoorwaardelijke liefde, drama, luchtigheid. Het heeft voor mij de kenmerken van een feelgood en was een heerlijk tussendoortje.

Kassa 19

 Claire-Louise Bennett neemt je mee in een uitzonderlijke reis door de literatuur. Vanuit een naamloze persoon, die we van binnenuit leren kennen maken we het proces van het ontwikkelen van een jong meisje mee.

Bijzondere zinnen, bijzondere herhalingen en vele wendingen maken dat het een reis is die niet eenvoudig te lezen is tussen alles door. Het neemt ons mee op reis in de wereld van de boeken en laten ons als het ware een evolutie zien.

Het is niet zomaar een boek, het is een uitdaging waarbij je doorzettingsvermogen moet hebben op sommige momenten maar het uiteindelijk een ware ontdekkingstocht is.